Bevallen van je kind is intens, heftig en zit vol onverwachte wendingen. Soms loopt het zelfs helemaal anders dan je in hoofd had. Was het voor jou een ingrijpende ervaring waarbij paniek, angst, machteloosheid of andere nare gevoelens aanwezig waren? Dan kan dit in je systeem blijven vastzitten met een latere burn-out of depressie tot gevolg.

Een bevalling kan voor elke vrouw als ingrijpend ervaren worden, ook al leek het voor omstaanders als een 'gewone' situatie zonder meer. Zodra je als vrouw je even onveilig hebt gevoeld in dit ganse gebeuren, even een moment van angst of paniek hebt ervaren, kan dit al voldoende zijn om het als traumatisch te ervaren. Je hele lichaam bereid zich dan voor op het ergste en die herinnering blijft van ook hangen in he geheugen.

Vaak ervaren vrouwen vooral het gebrek aan emotionele steun en een goede communicatie als de belangrijkste factor in de negatieve spiraal die ontstaat. We verliezen even de controle over ons lichaam doordat heel wat medische ingrepen routineus worden toegepast zonder waarschuwing en we al snel de controle in handen geven van de medische wereld. Sommige ingrepen worden zelf ervaren als mishandeling, onvoorzien toebrengen van pijn zonder voorafgaande waarschuwing. Je reptielenbrein schiet op dat moment in volle actie en neemt het roer even over.

Vlak na de bevalling heb je de tijd om tot rust te komen, je lichaam en geest weer in balans te brengen en het verwerkingsproces in gang te zetten. Veelal zien we dat we al snel bezoekers toelaten, bezig zijn met suikerbonen en andere bijkomstige zaken waardoor je energiebalans niet op peil kan gebracht worden. Je lichaam en geest krijgen niet de rust die ze nodig hebben. Dat zorgt ervoor dat het verwerkingsproces vastloopt door gebrek aan energie.

Hoe langer het duurt om dit alles verwerkt te krijgen, hoe meer deze ervaring en bijhorende emoties zich vastzet in je lichaam en dus moeilijker weer weggeraakt. Het vormt als het ware een opeenstapeling van emoties en nieuwe ervaringen die in de wachtrij staan om verwerkt te worden.... tot er niets meer bij kan.

5 tips! 1. Neem je rust, vlak na de geboorte maar ook erna. Laat de bezoekers gerust wat langer wachten. Jouw gezondheid en die van je kindjes hebben prioriteit.

2. Erken je trauma Erken dat je een ingrijpende ervaring had. Geef het gerust toe als je een minder dag hebt en wat tijd en rust nodig hebt. Doe je ervaring niet af als iets onbenulligs, ook niet als anderen zeggen dat het 'allemaal wel vlot' is gelopen. Zij voelden niet wat jij voelde op dat moment. Praat erover met je partner en bespreek gerust ook hoe hij alles ervaren heeft. Hij is je steunpunt net als je eigen moeder.

3. Schrijf je bevallingsverhaal uit.

Schrijven heeft een helend effect omdat het de zaken in een ander perspectief kan plaatsen. Schrijf je verhaal uit met alle emoties die erbij horen. Je kan het zelfs aanvullen met tekeningen of foto's. Wat gebeurde er volgens jou? Wie waren er in de ruimte? Wat werd er gezegd en gedaan? Hoe voelde je je? Wat deed je partner, hoe ging het met hem? Hoe ging het met je baby? Alle details kunnen belangrijk zijn. Bespreek het eventueel met je vroedvrouw zodat je jouw ervaring kan aftoetsen aan de werkelijkheid.

4. Trek je niets aan van wat anderen zeggen. Iedereen heeft wel zijn eigen idee. Daarom hoef je er nog niet naar te luisteren. Volg je eigen gevoel. Jij alleen kent je eigen lichaam en je eigen kind het beste. Enkel jij kan luisteren naar de signalen van je eigen lichaam. Wees kritisch en laat anderen hun goedbedoelde adviezen los.

5. Zoek professionele hulp Iemand die naar je luistert zonder oordelen, die je begrijpt en steunt, dat heb je nodig. Iemand die mee met jou stap voor stap dat trauma kan helpen begrijpen en verwerken. Dan zal je sneller dit proces kunnen voltooien dan helemaal op je eentje.

Heb je nog vragen? Stel ze gerust! Wil je meer weten over dit onderwerp dan is de podcast 'wat na bevallingstrauma' of dit filmpje over traumatische bevalling interessant voor je.