De 5 meest voorkomende oorzaken waardoor je kind in een driftbui kan terechtkomen en wat je kan doen om deze te voorkomen, dat ontdek je hier.

We hebben het vast allemaal wel eens meegemaakt dat ons kind plots boos wordt in de winkel omdat het dat ene zakje lekkers niet mee mag nemen. Ik weet nog dat ik op een gegeven moment aan de colruyt stond, klaar op mijn kar terug te plaatsen in de rij en mijn zoon plots luidkeels begon te roepen omdat hij liever de kar wou terugplaatsen. Hij was helemaal over zijn toeren. Niets dat ik deed of zei kon hem tot bedaren brengen. Ik voelde een warme gloed over mijn wangen komen, ik was vast aan het blozen van schaamte, terwijl de omstaanders me vreemd aankeken. En dan kwam het moment waarop hij besloot zich gewoon op de grond te zetten en niet meer te bewegen. Als ik hem wou oppakken, liet hij zich gewoon hangen als een pattattenzak, helemaal los... onmogelijk om mee te nemen.

Rond de leeftijd van 2 jaar is dit zeker niet abnormaal door de grote groeispurt die ze krijgen en alle nieuwe indrukken die ze opnemen en dan nog de vaardigheden die ze leren. Rond 5 jaar stoppen de meeste driftbuien, al zijn er kinderen die ook op latere leeftijd nog wel eens driftig kunnen worden.

Een driftbui is niet meer dan een manier om met die situatie om te gaan, omdat ze op dat moment geen andere manier kunnen bedenken. Zo bekeek ik de driftbui van mijn zoon eigenlijk nooit op dat moment. Het gaf me een machteloos gevoel. Ik wist niet hoe ik mijn kind kon helpen op dat moment. Het was lastig en vermoeiend. Elke driftbui is een moment waarop een kind een nieuwe vaardigheid kan leren die het nodig heeft om de volgende keer wel gepast op de situatie te kunnen reageren. Er zijn een aantal triggers die ervoor zorgen dat zo'n een driftbui sneller kan opkomen.

1. Vermoeidheid

Zoals je zelf al wel hebt gemerkt, functioneer je niet hetzelfde als je vermoeid bent. Ik ben dan ook sneller op mijn tenen getrapt, sneller boos,... Dat is bij kinderen ook zo. Alleen begrijpen peuters niet altijd waarom ze zich zo vreemd voelen. Ze ervaren iets in hun lichaam dat ze nog niet helemaal kunnen vatten en dat levert frustratie op. En ja, dan kunnen ze voor alles en niet overgaan in een woedeaanval.

Ik leerde dat dit wel hielp: - een vast slaapritme aanhouden

- goed plannen van activiteiten en deze te spreiden

- pyama's meenemen als we in de avond iets zouden doen

- voldoende rustmomenten inlassen in je nabijheid, als dat mogelijk is.

2. De honger

Net als vermoeidheid zorgt de honger ervoor dat je minder energie hebt om gepast te gaan reageren op situaties. Als je honger hebt, is dat eigenlijk een onveilig gevoel waardoor je reptielenbrein actief gaat worden en dus sneller zal reageren zonder nadenken.

Dit hielp bij mij:

- Neem altijd wat snacks mee

- jonge kinderen eten kleinere hoeveelheden en dus ook vaker

- ook thuis kan je best kleine snackmomenten voorzien tussendoor.

3. Afgeleidde ouders

Elk kind zoekt geregeld de aandacht op van hun ouders en als ze dat niet krijgen dan kan er een donderwolk ontstaat. Hier is het belangrijk om een mooie balans te vinden. Het geheim hier is om de nood aan aandacht te gaan erkennen. Laat je kind weten dat je begrijpt dat hij van streek is. Zeg dan bijvoorbeeld:

'Ik weet dat je mijn aandacht wilt en ik wil die aan jou geven. Maar eerst moet ik dit telefoontje afmaken. "

Bied een alternatief om die wachttijd te overbruggen. Kom dan je belofte zo snel mogelijk na. Elk moment dat je even met je kind bezig bent geweest, geeft je weer even een moment ademruimte erna.

4. Tempo

Ik moet toegeven, ik had zelf een snelle geboorte en heb daardoor zelf ook een snel tempo. Daardoor had ik de neiging om de dagen te vullen met door hobby's toe te voegen bovenop de drukke schooldagen, zonder speelruimte om te treuzelen. Er was onvoldoende rust om te ontladen en op te laden.

Peuters en kleuters leven in het moment en hebben daarom tijd nodig om van de ene activiteit naar de andere over te gaan.

Dit hielp:

- Vermijd de dag vol te proppen met geplande activiteiten

- Probeer ook de tijd te geven om af te maken wat ze aan het doen zijn.

- Neem de tijd (Haast en spoed is zelden goed)

- Kondig overgangen tijdig aan. Het onverwachte "Tijd om te gaan!" is een klassieke driftbui-starter.

5. Te veel

Je hebt soms zo van die dagen op school, in de opvang, na een feest dat je kind helemaal overstuur raakt. In situaties die overstimuleren, wordt elk grammetje van de energie van je kind gebruikt om te verwerken wat er overal om hem heen gebeurt. Hierdoor kan elk verzoek ertoe leiden dat het je kind plots te veel wordt en je weet wel wat er dan gebeurt.

Dit helpt: - probeer te achterhalen welk signaal je kind uitzendt al hij overweldigd raakt.

Wat het signaal ook is, beschouw het als een teken om uw kind voorzichtig weg te leiden van de actie.

Extra tips!

Ondanks alle inspanningen om de triggers van je kind te vermijden, zijn er nog steeds driftbuien, wat nu?

- Probeer niet met je kind in gesprek te gaan als de driftbui eenmaal is begonnen. Hij of zij kan je niet 'horen'

- Nog belangrijker: blijf kalm. Het verliezen van je geduld voedt niet alleen de emoties die je kind ervaart, het stimuleert vaak het gedrag dat je wilt vermijden.

- Het klassieke advies om driftbuien te negeren, zorgt er vaak voor dat uw kind verder glijdt in een uitbarsting. Blijf dus steeds nabij.

- Er zijn drie zones waarin je kind terechtkomt bij een driftbui. Zolang je kind in zone 1 is, kan je niet veel doen buiten aanwezig zijn. In zone 2 kan er terug verbinding ontstaan en in zone 3 is je kind weer rustig. Wil je meer weten over deze zones en hoe je concreet om kan gaan met driftbuien? Dan is mijn oudertraining 'omgaan met gedrag' iets voor jou. 6 modules om de signalen van je kind helemaal te doorzien en dus tijdig in te grijpen. Bonusmasterclass waarin je leert om driftbuien te voorkomen bij jouw kind of je kind er doorheen te begeleiden zodat de driftbui van korte duur is. Klik hier voor meer info