Als je kind alles wil bepalen

Je hebt al alle trucjes uit de kast gehaald, niets lijkt te werken. Je kind is lekker koppig en doet gewoon zijn eigen zin. Frusterend... en na een tijdje geef je misschien wel op. Uiteraard zitten er emoties en angsten versholen achter deze controledwang bij kinderen. Lees maar mee....

Elke ouder wilt heel graag brave en gehoorzame kinderen die luisteren en meteen doen wat je vraagt. Helaas is dit maar een droombeeld en niet altijd even realistisch. Onmogelijk is het zeker ook niet. Dan moet je wel het een en ander weten over die koppigheid van je kind. Waarom willen we zo graag dat ons kind luistert? Kijk eens naar je eigen opvoeding die je kreeg als kind, werd toen ook niet verwacht dat je slaafs volgde? Bij de meesten wel. Ondertussen zitten we in een opvoedkundige omschakeling en gaan we steeds meer en meer verbindend opvoeden. Toch zit het nog in ons systeem ingebakken om dat respect af te willen dwingen. Ja, dwingen. We willen alles beslissen voor ons kind. We willen dat ze luisteren en dat ze doen wat hen wordt opgedragen zonder dat ze er vragen bij stellen. Want zeg nu eens eerlijk, als je kind doet wat je vraagt dan voel je je toch gerespecteerd? Zodra een kind anders beslist dan voelen ons net niet gerespecteerd, niet gewaardeerd en dus gekrenkt in onze eer. Vanuit deze emoties ontstaat dan frustratie die we op onze beurt gaan uiten naar de kinderen toe. Het gedrag van je kind heeft helemaal niets te maken met respect, wel met eigenheid. Je kind wil gewoon zichzelf kunnen zijn, met zijn eigen ideeën, eigen gedachten en ervaringen. Doordat wij zo bepalend willen zijn, verliezen ze een stukje vanj hun identiteit en dat schept verwarring. Een kind wil je van nature uit graag pleasen en volgen, tot er een grens wordt bereikt. Die grens ligt hem vaak in zich onvoldoende gehoord en gezien voelen waardoor ze de controle gaan terugnemen en dus weerstand gaan bieden.

Grenzen Moet je dan je kind alles laten bepalen? Zeker niet. Maar van alles wat je kind zelf wil bepalen kun je wel kijken waar het geen kwaad kan het zo te doen als je kind wil. Je kind heeft namelijk nood aan die controle door de onzekerheid dat hij ervaart. Hij twijfelt aan zijn eigen kunnen. Controle geeft veiligheid, geeft succes. En dat voorkomt dat gevoel van falen, teleurstelling en onzekerheid. Als je dit in je achterhoofd houdt, zal je anders aankijken naar dat bepalend gedrag van je kind. Is het een ramp als je kind geen jas aan wil als het buiten droog is het niet 10 graden vriest? Is het erg wanneer je linksom langs de vijver loopt in plaats van rechtsom? Je kind wil absoluut die schoenen niet aan, maar wel de sandalen. Het levert hooguit koude voeten op, is dat onoverkomelijk?

Wanneer jij je kind de controle geeft op de vlakken waarbij het oké is om zelf de controle wat meer los te laten, zul ze zien dat op de momenten dat het moet je kind sneller bereid is om zich naar jou verzoeken te voegen.

Moet ik dan alles goed vinden? Ook daarop is het antwoord nee. Jij als ouder bepaalt nog steeds de grenzen. Maar je kind mag binnen die kaders kiezen. Dus wil je kind per se een t-shirt aan terwijl het coltruien weer is? Stop een vest in de tas voor het geval hij het toch koud heeft. Kinderen met een sterke wil, leren namelijk sneller door het zelf te ervaren dan vanwege jouw advies.

Op welke momenten merkt jij dat je kind erg bepalend kan zijn?