Ben ik een goede mama?

De vraag of ik wel een goede mama ben, is al wel honderden keren door mijn hoofd gegaan. Goedbedoelde adviezen worden in het rond gestrooid zodra je mama wordt. Eerlijk? Ik zag eerst het bos door de bomen niet meer.

De ene zegt zus, de andere zegt zo. Wat moet je dan nog doen?

Zodra je moeder wordt, krijg je langs alle kanten mensen die je willen steunen, adviezen geven, het beter weten. De maatschappij maakt het ons behoorlijk moeilijk. Elke twijfel en onzekerheid die we al hadden wegen plots eens zo hard door. Ik merk ook dat ik toen zelfs niet helemaal eerlijk durfde te zijn over wat ik voelde of dacht, misschien wel uit angst voor reacties.

Eigenlijk begint die onzekerheid als vanaf de conceptie: 'zal ik wel zwanger geraken?'

Je hoort dan ook een heleboel mensen die traject na traject doen van hormonen, injecties, IVF, ... Daar begint het al.

Dan komt plots de bevestiging dat je zwanger bent. 9 maanden lang draag je je kindje in de je buik. Een lange tijd dat je al verantwoordelijk bent voor dat kleine wezentje in je buik.

Je kijkt uit naar de echo's. En toch boezemt het ook angst in. 'Zal het hartje wel kloppen?' 'Zal het kindje volmaakt zijn?'. Je past je eetgewoontes aan, je gaat anders denken en leven. Er is namelijk risico op CMV, Toxoplasmose... dus handen goed wassen, groenten extra schoonmaken, zaken schrappen uit je maaltijden. En je kan vast nog wel anderen dingen bedenken die je op een of andere manier stress gaven tijdens je zwangerschap.

Dan komt het grote moment waar je zolang naar hebt uitgekeken. De verwelkoming van je kleintje. Uiteraard heb je nagedacht of je al dan niet een epidurale wilt, of je borstvoeding zal geven, skin to skin contact,...

De eerste mama waarvan het vooropgestelde plan helemaal naar wens verliep, moet ik nog ontmoeten. Dat kleine wonder maakt je erg gelukkig. Langs de andere kant boezemt het ook angst in. Het is een grote verantwoordelijkheid, jij staat in voor het welzijn van je kind. Je botst op zoveel zaken waar je in eerste instantie geen antwoord op weet. Dat geeft ons onzekerheid en twijfels. je had gehoopt dat je moederlijk instinct de antwoorden wel zou kennen, je bent toch geschapen om kinderen te krijgen.

Het hoort erbij, denk ik: de angsten, de onzekerheden, de schuldgevoelens, de emoties…

Ben ik een goede moeder? Ben jij een goede moeder? JA! Je bent de meest geschikte en meest perfecte moeder voor jouw kind.

We hoeven niet alle adviezen op te volgen die naar ons hoofd gegooid worden. Welke keuze je ook maakt, je doet het steeds vanuit de beste intenties. Maken we eens fouten? Oh ja! Een kans om te groeien in het ouderschap.

Wat je ook beslist, wat je ook doet.

Het is allemaal oké!!!

We doen allemaal maar wat. We ploeteren en zoeken manieren om ermee om te gaan. En we doen dat allemaal met enorm veel liefde. We krijgen dan ook zoveel liefde terug, ongeacht welke fouten we maken. Misschien moeten we niet de ganse tijd denken aan wat er mis kan lopen. Maar wel aan hetgeen goed kan gaan en wat al goed gaat. Die zijn toch veel belangrijker!

Volg je hart, want dat klopt!

Ik ben een goede moeder, en jij bent dat ook!