De invloed van Corona op jezelf en je kind.

We zijn ondertussen al 2 weken verder sinds de strenge maatregelen van kracht zijn. Al 2 weken ploeteren we verder tussen het werk, huishouden en de kinderen. Het vergt veel van ons, het weegt door. Welke invloed heeft het nu op ons en onze kinderen?

Angst

Ik hoor van heel wat mensen dat er zeker en vast angst bij zit. Angst om ziek te worden, financiële zorgen, bang om onvoldoende voeding te kunnen kopen, je vraagt je af of je kind geen achterstand zal oplopen,...

Nu ze spreken dat de scholen mogelijks ook na de vakantie nog dicht zullen blijven, vragen we ons allemaal af of we wel capabel zijn om onze kinderen te ondersteunen bij de nieuwe leerstof. Ik begrijp als die bezorgdheden, ik voel het zelf ook. En als ik me zorgen maak, dan merk ik ook dat mijn kinderen zich onrustiger gedragen. Zij voelen het namelijk aan hoe ik me voel. Ook zij begrijpen niets van de hele situatie. Ja, er horen wel dat er een Corona-virus is dat mensen erg ziek kan maken en dat ze hierdoor binnen moeten blijven. 'Jeuj! Geen school!' klonk het zelfs eerst. Beseffen ze echt wat er speelt en gaande is? Volgens mij niet. Alles wat je niet kent of begrijpt maakt je bang. Dat geldt voor ons en de kinderen. Ervaring Sommige kinderen voelen zich nog sneller angstig. Zo denk ik aan kinderen die bijvoorbeeld tijdens de zwangerschap veel stress hebben ervaren. Stress omdat jij stress had of omdat de geboorte erg moeizaam verliep. Kinderen die en keizersnede hebben ervaren, hebben er ook vaak sneller last van. Baby's die hebben vastgezeten in het geboortekanaal vinden deze vrijheidsbeperking ook erg eng. Deze kinderen hebben deze ervaring diep vanbinnen opgeslagen. Het maakt ze alert en waakzaam. Hun ervaringen hebben hen geleerd dat de wereld best eng kan zijn. Dat er onverwachte situaties kunnen voorkomen die hen beangstigen, die onaangenaam voelen. Ze nemen dan extra prikkels op uit de omgeving die ze amper kunnen filteren. Ze voelen dan ook nog eens jouw angst en bezorgdheid, je spanning en stress aan. Dat bevestigd dan nog eens dat het inderdaad best gevaarlijk kan zijn daarbuiten, anders zou jij je zo niet voelen. Voor deze kinderen is de vrijheidsbeperking, de verandering van de structuur heel eng. Het maakt hen prikkelbaar en onrustig, ook al laten ze dat niet altijd merken.

Behoeften

Je voelt het misschien al aan, het zijn vaak net deze kinderen die extra nood hebben aan verbinding, vertrouwen en veiligheid. Ze willen hun stressniveau kunnen reguleren, ontspannen en de ademruimte vergroten. Jij bent daar erg belangrijk in.

Ze willen voelen dat het in orde komt, dat jij er zal zijn als het moeilijk gaat. Ze willen wat vrijheid ervaren in hun eigen keuzes en activiteiten. Tijdig ontspannen en ontprikkelen.

Rustig worden

Hoe breng je nu die rust? Want het klinkt allemaal wel logisch en makkelijk, dat is het niet.

1. Eerst en vooral moet je zelf rustig worden en positief denken. Als jij al een positieve en ontspannen sfeer gaat uitstralen, dan neemt je kind dat stuk al over. 2. Daarnaast is oprechte aandacht heel belangrijk. Maak oogcontact als je met elkaar praat, leg je smartphone aan de kant en luistert echt naar wat je kind vertelt. 3. Wees enthousiast zodra je je kind ziet in de ochtend. Dan voelt hij zich welkom en geliefd.

4. Neem je tijd voor een avondritueel. Maak nog oprecht contact met elkaar: Vertel een verhaal, knuffel een beetje, overloop de dag, geef elkaar een liefdevolle massage.

5. Neem de tijd om overdag samen pauze te nemen en samen leuke en ontspannende dingen te doen. Benut hierbij ook je talenten, hetgeen je echt vrolijk maakt en weer oplaadt. Kook samen het middagmaal, schrijf een brief naar de grootouders, maak een wandeling samen,... 6. Wees er voor je kind. In goede, leuke momenten maar ook als hij zich triest, bang of zelfs bezorgd voelt.

7. Stel prioriteiten. Wat moet echt nu meteen gedaan worden, wat kan wachten of zelfs aan de kant geschoven worden? Zo creëer je Quality-time. Vaak willen we meer gedaan krijgen dan effectief nodig is. Je kind is ook een prioriteit, toch?