.png){kind=small}
Zie je soms je kind ontploffen voor een klein voorval? In jouw beleving is de emotie niet in verhouding met wat er gebeurde. Zo erg was het toch niet, denken we dan. Toch kan je kind er niets aan doen. Angst, onzekerheid spelen dan op en zetten de angstverlammingsreflex in werking waardoor er een reactie ontstaat die we niet geheel kunnen beheersen. Deze reflex kan er zelfs voor zorgen dat je jezelf gaat beschermen tegen zulke momenten en hierdoor perfectionisme en/of faalangst gaat ontwikkelen.
Wat doet die reflex De angstverlammingsreflex is één van de eerste reflexen die je kind ontwikkelt in de baarmoeder. In de baarmoeder wordt deze reflex aangezet als een prikkel de foetus bereikt. De foetus trekt zich dan terug om zichzelf te beschermen. Als de angstverlammingsreflex zich goed ontwikkelt integreert deze in de Moro reflex. Bij veel kinderen gebeurt dit echter niet. Dit kan komen door bijvoorbeeld emotionele of fysieke stress bij de moeder tijdens de zwangerschap. De reflex kan dan niet integreren en zal dan na de geboorte steeds weer geactiveerd worden door elke vorm van prikkels of stress.
Kenmerken van een actieve angstreflex:
Onzeker, een laag zelfbeeld.
Snel overprikkelt
Enorme verlegenheid, angst in groepen.
Scheidingsangst
Slaap & eetproblemen
Gevoel vast te zitten.
Faalangst, perfectionisme.
Slechte spierspanning.
Slechte balans.
Hunkert naar aandacht en bevestiging
Moeite met stress
Driftbuien
Overgevoeligheid voor aanraken, geluid, veranderingen in het gezichtsveld
Moeite met verandering, nieuwe situaties
Vermoeidheid
Slecht aanpassingsvermogen
Moeilijk contact maken met anderen
Moeite met oogcontact
Nachtmerries of nachtterror (plotseling wakker worden, schreeuwen, je kunt het kind niet bereiken want het lijkt nog te slapen)
Slim brein Je brein doet continu zijn best om je te beschermen. Hierdoor zal je brein dan ook proberen om zoveel mogelijk negatieve ervaringen te vermijden, zoals het gevoel niet goed genoeg te zijn, te falen, onbegrepen te zijn,... Deze emoties geven je enorm veel stress. Je gaat dan natuurlijk steeds meer je best doen en de perfectie nastreven en anderzijds ga je ook heel wat zaken uit de weg, want als je niets doet, kan je ook niets verkeerd doen. Faalangst en/of perfectionisme worden gevormd. Zo herken je faalangst
Je kind wil steeds de bevestiging dat hij de dingen goed doet
Je kind wil helemaal geen hulp en worstelt net zo lang door tot hij zijn taak heeft afgerond. Zodat de omgeving niet ziet wat hij doet en hoeveel moeite dit kost.
Je kind verstopt zijn werk als er iemand mee komt kijken.
Onrust voor en tijdens belangrijke momenten
Wegduiken voor vragen, bepaalde dingen niet als eerste van een groep willen uitvoeren
Je kind heeft vaak buikpijn
Er ontstaan tics of zenuwtrekjes.
Eén van de belangrijkste dingen die een kind mist als deze reflex nog actief is, is veiligheid. Door enerzijds deze reflex te integreren, ontstaat er innerlijke veiligheid en kan je brein weer ruimte vinden om zich naar buiten te keren.
Anderzijds is het belangrijk om te kijken hoe dit is ontstaan vanuit de geboortepatronen, want in de eerste 1000 dagen van ons leven, van de conceptie tot het tweede levensjaar, wordt er 80% van ons brein gevormd. Als dat brein op dat moment al erg veel stress ervaart, dan zet het zenuwstelsel zich volledig klaar in die vecht-,vlucht-, bevriesreactie om zichzelf te beschermen en wordt de regulatie van stress en emoties alleen maar moeilijker.
De rust teruggeven aan je brein, zodat je brein niet de ganse tijd alert hoeft te zijn is erg belangrijk. De manier waarop jij als ouders ermee omgaat is ook belangrijk, hieronder enkele tips:
1. Je eigen stressniveau
Je kunt een ontregeld kind niet reguleren als je een ontregelde ouder bent.
Zodra je als ouder zelf je eigen emoties en triggers onder controle hebt, kan je ook veel sneller en makkelijker je kind helpen om zich te reguleren.
2. Grenzen aangeven op een rustige manier Kinderen hebben grenzen nodig. Een duidelijke afbakening geeft voorspelbaarheid en dat zorgt voor veiligheid. Hoeveel structuur biedt jij je kind?
3. Liefdevolle benadering
We hebben al snel de neiging om onze eigen conclusies te trekken nog voor we het ganse verhaal hebben gehoord. Dat leidt er vaak toe dat we onterecht ons kind beschuldigen of straffen en je kind zich dus onbegrepen voelt. Door je kind begripvol en liefdevol te benaderen en in verbinding te blijven, krijgt je kind meer (zelf)vertrouwen en leert hij veel meer vaardigheden om emoties en stress te leren controleren en om te gaan met moeilijke situaties.
4. Zoek iemand die je kan ondersteunen. Zoek een geschikte therapeut met kennis van geboortetrauma, reflexintegratie en hechting zodat je efficiënt je kind kan helpen en als ouder kan leren hoe je je kind kan begeleiden in moeilijke situaties zodat die veerkracht vergroot kan worden. Als je het zelf wilt doen, gaat het vaak moeizamer en bereik je minder snel je doel.
Vragen? Twijfel? Hulp nodig? Dan ben ik er voor je. Ik help je 1-op-1 of via de online training of community om dit allemaal te doorlopen zonder oordeel en met heel veel steun.
Of bekijk de website voor een ruimer aanbod op maat.