Geef je toe als je niet straft?

Heb je ooit gedacht dat connectie maken met je kind tijdens hevige emoties betekent dat je toegeeft aan de driftbui? Of als je eerst verbinding maakt met je kind en niet meteen corriggeert dat je kind er dan niets uit leert en over je heen loopt? Of heb je al eens gedacht dat als je rustig praat met je kind tijdens hevige emoties dat je kind dan leert dat het zich mag misgedragen? Deze gedachten krijg ik erg vaak als reactie op social media te horen en zijn eigenlijk misvattingen.

Ik krijg vaak te horen 'mijn kind moet naar me luisteren, ik ben de baas.' 'Je mag niet te lief zijn voor je kind, dan lopen ze over je heen.' Als deze misvattingen ontstaan vanuit onze eigen gedachten die we hebben over gedrag en die gedachten komen dan weer vanuit onze eigen ervaringen vanuit de manier waarop we zelf werden groot gebracht en hoe er met onze emoties en ons gedrag werd omgegaan.

Laten we het even nader bekijken... 'Als ik in verbinding ga met mijn kind tijdens een driftbui, dan geef ik toe en verlies ik.'

Een driftbui ontstaat vaak vanuit een onvervulde behoefte. Je kind wilt iets en kan het niet krijgen waardoor ze in de weerstand gaan en geen roepen, stampen, slaan,....zodra ze krijgen wat ze willen, stopt de driftbui. Herkenbaar? Een driftbui is niet meer dan een emotionele uitdrukking die heel doelgericht is. Kan je dan in verbinding gaan met je kind zonder toe te geven aan hun eisen? Natuurlijk!

Gedrag vertelt ons hoe we moeten reageren.

Neen, je kind wil niet lastig zijn, je ambeteren of gemeen zijn. Je kind wilt je vertellen dat hij niet weet om te gaan met de huidige situatie en dat hij jou hulp nodig heeft hierbij. Ze kunnen er nog geen woorden aan geven dus uiten ze dit met gedrag.

Herken je die momenten dat je kind iets doet wat je triggerd en je ongewild boos wordt? Wel dat is een gelijkaardige reactie. Jij uit dan ook met je gedrag dat je niet tevreden bent met wat je ziet. Het is als volwassene soms al moeilijk om die emoties in de hand te houden, hoe is het dan niet voor een kind dat nog volop in ontwikkeling is en die vaardigheden nog niet heeft.

Het kinderbrein

Wat voor mij heel impactvol was, was het begrijpen hoe het menselijk brein en het kinderbrein werkt. De prefrontale cortex,wat ons helpt om onze emoties te controleren en impulsen te beheersen is nog volop in ontwikkeling tot ons 25e en het blijft groeien en veranderen tot een leeftijd van 50 jaar. Zelfs onze prefrontale cortex is nog aan het groeien op dit moment. Stel dat je thuis komt na een drukke werkdag, je bent moe en hebt honger... en je partner overstelpt je met vragen, waar je op dat moment echt geen zin in hebt. Dan kan het zijn dat je wat kortaf reageert. Als hij dan antwoordt met: 'sla niet zo'n toon tegen me aan.' zal de frustratie en het onbegrip tussen beiden groeien. Dat is bij onze kinderen net zo. Stel dat je eerst rustig thuis mag komen, je buik mag vullen met lekkers, dan heb je weer energie om dat gesprek aan te gaan zonder die frustratie.

Connectie voor correctie

Connectie voor correctie is iets belangrijk. Eerst kijken wat het brein nodig heeft om te kalmeren, en dat is vooral verbinding. Zonder verbinding is het lastiger om rust te vinden, vooral als kind. Wij kunnen met een volledig ontwikkeld brein als volwassenen onszelf veel makkelijker reguleren zonder die connectie maar ook dan raken we vaak nog lastig en gefrustreerd.

Heel veel mensen vertellen me dat boos worden vaak wel het gewenste effect heeft. Dat klopt. Alleen zal je kind dan de volgende dag weer helemaal hetzelfde doen. Hij heeft immers niet geleerd HOE hij om moet gaan met zulke situaties of emoties. Om je kind dat te leren moet je als volwassenen ook eerst zelf je eigen emoties kunnen reguleren en beheersen.

Belonen en straffen

We belonen en straffen onze kinderen best veel. Het wordt op school gedaan, thuis,... We belonen goed gedrag en straffen slecht gedrag af. Is dat op dat moment slecht gedrag? Is je kind onrespectvol of voel jij je niet gerespecteerd? Is je kind ambetant of voel jij je geambeteerd? We moeten eigenlijk meer begrip, liefde en compassie tonen. We moeten van die straffen en beloningen van af gaan. Zodat je op een hoog niveau van aanvaarding en een hoog niveau van verantwoordelijkheid zit.

Hoe kan ik mijn kind helpen zodat hij op een gepastere manier zijn behoeften kan communiceren?

Ze moeten luisteren

Je moet als kind instructies opvolgen en dat doet het gedrag vereregeren omdat hij zich niet berepen voelt maar aangevallen. Want op zulke autoritaire momenten heb jij als ouder ook geen respect voor de eigenheid van je kind, heb je geen begrip voor zijn hulpkreet, zijn emoties en voelt hij zich in de steek gelaten en alleen, niet wetende wat hij aan moet met alles wat hij ervaart. Als je wilt dat je kind naar je luistert, moet je zelf ook luisteren naar je kind, niet om te reageren maar om het te begrijpen, dat heet wederzijds respect. En als ik heel eerlijk mag zijn, dan heb ik liever dat mijn kind naar me luistert en doet wat ik vraag vanuit respect dan uit angst. En jij?