Overlevingsmechanismen hebben we allemaal. Ze stammen uit je vroege kindertijd waarin je afhankelijk was van je ouders. De nood om gehoord en gezien te worden gaat je aanzetten om op een bepaalde gedrag te vertonen om die behoefte te vervullen en dat worden overlevingsmechanismen.
Als je als volwassenen bepaalde strategieën vanuit je kindertijd inzet, dan zit je in overlevingsmodus. Je probeert dan bepaalde onvervulde behoeften van vroeger alsnog te vervullen, te compenseren. Onaangename en pijnlijke ervaringen komen weer onverwerkt naar boven.
Wat gebeurt er precies
Als kind begrijp je niet meteen alles dat rondom je gebeurt. Bepaalde vaardigheden ontbreken waardoor je nog niet voor jezelf kan opkomen en zeggen: “Papa, mama, luister eens, ik heb het gevoel dat jullie niet helemaal rekening houden met mijn gevoel. Ik heb het moeilijk dat jullie zelf je gevoelens niet helemaal in de hand hebben. Laat mij gerust en pak eerst je eigen zaken aan."
Dus omdat je dit niet verwoorden kan, stop je het weg, ver weg in je onderbewuste. Telkens deze oude pijn weer wordt aangeraakt, verval je in datzelfde patroon van gedachten en emoties van toen en ga je ook gelijkaardig reageren.
De 5 overlevingsmechanismen
Je hebt in principe elk mechanisme in je zitten, enkel 1 of 2 strategieën zullen duidelijk tot uiting komen:
1: Perfectionisme: zorgen dat alles klopt en onder controle is. 2: Je aanpassen: zorgen dat jij blij bent en blijft. 3: Krachtig zijn: alles alleen kunnen en niemand tot last willen zijn. 4: Doorgaan: druk bezig zijn en veel doen. 5: Presteren: laten zien wat ik allemaal kan.
Comentarios